مباني نظري و پيشينه پژوهش صميميت زناشويي ( فصل دوم پايان نامه )

 در 12 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

 توضيحات: فصل دوم پايان نامه (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

 قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

 چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع صميميت زناشويي:

2-1.      صميميت زناشويي

2-2-1.   مفهوم صميميت

صميميت به عنوان توانايي ارتباط با ديگران با حفظ فرديت تعريف مي شود. اينگونه تعاريف مبتني بر خويشتن حاكي از آن است كه فرد به درجه اي از رشد فردي دست يابد تا بتواند با ديگران رابطه صميمانه برقرار كند. صميميت را مي توان به عنوان توانايي شناخت خود در حضور ديگران دانست كه خود آگاهي و رشد هويت، براي طرفيت قابليت شخص در جهت صميميت، بسيار ضروري است. مفهوم پردازي رايج از صميميت، سطح نزديكي همسر، به اشتراك گذاري ارزش ها و ايده ها، فعاليت هاي مشترك، روابط جنسي، شناخت از يكديگر و رفتارهاي عاطفي نظير نوازش كردن است. فردي كه ميزان صميميت بالاتري را تجربه مي كند قادر است خود را به شيوه مطلوب تري در روابط عرضه كند و نيازهاي خود را به شكل موثرتري به شريك و همسر خود ابراز كند. رضايت زناشويي مي تواند در زوج هايي كه ميزان صميميت بالاتري دارند، بيشتر باشد يا به عبارتي، زوج هايي كه صميميت بااتري دارند، بيشتر باشد يا به عبارتي، زوج هايي كه صميميت بالاتري دارند ممكن است قابليت بيشتري در مواجهه با مشكلات و تغييرات مربوط به رابطه خود، داشته باشند و در نتيجه رضايت زناشويي بالاتري را تجربه كنند (پاتريك ، سلز ، گيوردانو ، فولراد ، 2007).

بنابراين، صميميت در ازدواج با ارزش است‌ زيرا‌ تعهد‌ زوجين به اثبات رابطه را محكم مي‌كند و به‌ طور مثبتي‌ با سـازگاري رضـايت زناشويي همراه است. صميمت اغلب بعنوان يك فرآيند پويا توصيف مي‌شود. به نظر هات فيلد  (1988) صميميت شامل فرآيندي است‌ كه‌ در‌ آن افراد تلاش مي‌كنند به يكديگر نزديك شوند و شباهتها و تفاوتهايشان‌ در‌ احساسات، افكار و رفتارها را كشف كنند. به نظر اسـترنبرگ ‌ (1987) صميميت احـساساتي است كه نزديكي، تعلق‌ و تماس را ايجاد مي‌كند. اسكنارچ ‌ (1991) صميميت را‌ فرآيند‌ در‌ تماس بودن، درك خود و افشاي خود در حضور همسر مفهوم‌سازي مي‌كند. اسچافر  و اولسون ‌ (1981) صميميت‌ را فرآيند‌ و تجربه‌اي مي‌دانند كه نتيجه افشاي مسائل صميمانه و در ميان گذاشتن تجارب‌ صميمانه اسـت (به نقل از اعتمادي، 1387).

صميميت يك نزديكي، تشابه و روابط شخصي عاشقانه يا هيجاني با شخص ديگر است‌ كه‌ مستلزم‌ شناخت و درك عميق از فرد ديگر و همينطور بيان افكار و احساساتي‌ است‌ كه‌ نشانه‌ تشابه با يكديگر است. صميميت يك فـرآيند تـعاملي اسـت. محور اين فرآيند شناخت، درك، پذيرش، همدلي با احـساسات فـرد‌ ديـگر، قدرداني‌ يا پذيرش ديدگاه منحصر بفرد فرد ديگر از دنياست. صميميت يك نياز اساسي و واقعي‌ انسان‌ است، و‌ تنها يك تمايل يا آرزو نيست (باگاروزي، 2001؛ ترجمه  آتش پور و اعتمادي، 1385).

2-2-2.   نظريه‌ها و رويـكردهاي صميميت

2-2-2-1.           مدل تركيبي وارينگ

وارينگ‌ (1980،1983) صميميت همسران را بعنوان تركيبي از هفت عنصر زير تعريف مي‌كند (به نقل از اعتمادي، 1387):

محبت يا هيجان ‌: ميزاني كـه احـساسات نزديك هيجاني بوسيله همسر بيان مي‌شود. وقتي احساسات نزديك هيجاني و محبت بين همسران ابراز مي‌شود، صميميت‌ ايجاد‌ مي‌شود.

بيانگر بودن ‌و خـودافشايي ‌: ميزاني كـه افكار، عقايد، گرايشات و احساسات در درون‌ رابطه بيان مي‌شود. خودافشايي با صميميت ارتباط مثبت دارد وقتي خودافشايي در رابـطه‌ زناشويي تـسهيل مي‌شود، صميميت افزايش مي‌يابد.

تطابق ‌: ميزاني كه همسران مي‌توانند با يـكديگر‌ بـصورت‌ راحـت كار و تفريح داشته‌ باشند. تطابق صميميت را بوسيله افزايش زمـان بـا هم بودن در فعاليتهاي مشترك ايجاد مي‌كند.

همبستگي‌  و تعهد : ميزاني تعهد همسران نسبت به‌ رابطه‌ است.تعهد شـرط ضـروري‌ براي ساير ابعاد‌ صميميت‌ است،زيرا اطـمينان و اعـتماد در رابطه را تـسريع مي‌كند.

روابط جـنسي‌ : ميزاني كـه نيازهاي جنسي مبادله و ارضاء مي‌شود.ارضاء جـنسي‌ منعكس‌كننده بـيشتر با هم بودنهاي شديد است‌ كه‌ يك زوج تجربه مي‌كنند.

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

در 17  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

مسئوليت پذيري:

مسئوليت حالتي كه طي آن شخص نقش و اثر خود را در عوارض  و نتايج يك اقدام، فعاليت يا رفتار مي پذيرد. شرايط فرد بزرگسالي كه قادر است مقررات ، آداب ، رسوم، و معيارهاي اخلاقي ، اجتماعي ، شغلي و  . . . را رعايت كند و در صورت عدم رعايت ، عوارض و نتايج نامطلوب آن را نيز پذيرا مي باشد. يكي از ويژگي هاي فرد اين است كه نقش هاي اجتماعي خود را مي پذيرد و در جهت انجام وظايف خود تلاش مي كند (ساعتچي ، 1377). فردي كه مسئوليت كاري را بر عهده مي گيرد مي پذيرد كه يك سري فعاليت هايي را انجام دهد يا براي انجام اين كارها توسط ديگران نظارت داشته باشد(سرتو  ، 2004، به نقل از اونگرانو،2012).

گاف (1968) معتقد است كه مسئوليت پذيري به معناي در نظر داشتن پيامد رفتار خود و قابل اعتماد و اطمينان بودن در رفتار، و احساس تعهد به ساختار اجتماعي بزرگتر مي باشد.

مسئوليت پذيري[1]، يكي از ابعاد شخصيت سالم و ويژگي بسيار مهمي در كلاس درس و زندگي روزمره است و والدين، مشاوران و معلمان، نقش مهمي براي كمك به دانش آموزان در كسب مسئوليت پذيري مدرسه، خانواده و اجتماع بر عهده دارند. براي ايجاد حس مسئوليت پذيري، روش ها و راهكار هايي تدوين شده است كه معلم مي تواند آن ها را در كلاس خود اجرا نمايد(حسين پور، درويشي و سوداني،1389).

مسئوليت‌پذيري يعني قابليت پذيرش پاسخ‌گويي و به عهده گرفتن كاري كه از كسي درخواست مي‌شود و شخص حق دارد كه آن را بپذيرد و يا رد كند. مسئوليت با وظيفه تفاوت دارد، وظيفه كاري است كه يك نفر به ديگري محول مي‌كند و بايد حتما انجام بگيرد. در واقع مسئوليت انتخابي آگاهانه است. كودكي كه از ابتدا امكان استقلال به او داده شده باشد، آمادگي بيش‌تري براي پذيرفتن مسئوليت خواهد داشت. مسئوليت‌پذيري بخشي از رشد شخصيت كودك است. كودك از سن دو تا سه سالگي نياز ديگران و اهميت دادن به آن و نيز انتظارات ديگران از خويش را درك مي‌كند و اين روند، حس مسئوليت‌پذيري را در او ايجاد مي‌كند. پدر و مادر بايد الگوي اين مسئوليت‌پذيري را به او بياموزند، زيرا اگر پروسه‌ي مسئوليت‌پذيري به درستي در تربيت فرد شكل نگيرد، بعد از هجده سالگي، زماني كه شخصيت فرد شكل گرفت، ديگر نمي‌توان او را تغيير دارد، در اين صورت يا بايد خانواده خود را با او وفق بدهد يا او را مجبور كند كه با محيط خانواده سازگار شود و اگر اين شخص نتواند خود را با خانواده هماهنگ كند بهتر است از خانواده جدا شود و زندگي مستقلي براي خويش تدارك ببيند(احمدي و رمضاني،1386).

[1] - responsibility

مباني نظري پايان نامه در مورد رفتار شهروندي سازماني

در 47  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع رفتار شهروندي سازماني

-2- مباني نظري مربوط به متغير رفتار شهروندي سازماني

رفتارهاي شهروندي سازماني كاملا داوطلبانه و فردي هستند و افراد در مقابل بروز چنين رفتارهايي پاداش رسمي دريافت نمي‌كنند و به دليل عدم بروز چنين رفتارهايي از طرف آنان نيز ، تنبيه نمي‌شوند . رفتار شهروندي سازماني همان افعال و از خود گذشتگي هاي كاركنان است كه به منظور تأمين آسايش و رفاه ديگران، از آنان سر مي‌زند .

محيط هاي رقابتي كسب و كار امروز نيز كاركناني را مي طلبد كه شهروندان خوبي باشند و تمايل به گسترش همياري و كمك به همكاران ، كارفرمايان و ارباب رجوع در آنان زياد باشد . سازمانها نيز بدون تمايل داوطلبانه افراد نسبت به همكاري ، قادر به توسعل اثربخش خرد جمعي نمي‌باشند . رفتارهاي شهروندي سازماني معمولا دو ويژگي مشترك دارند . اولين ويژگي آن است كه مستقيما قابل اعمال يا اجرا نيستند و از سوي ديگر ، اينگونه رفتارها نشانگر تلاشهاي اجتماعي و برون نقشي مي‌باشند و سازمانها نيز براي كسب موفقيت نيروي كار، به اينگونه رفتارها نياز دارند ( ساعتچي ، 1390 ) .

رفتارهاي شهروندي سازماني عامل مهمي در شناخت رفتار كاركنان و تعيين جهت رفتاري آنان مي‌باشد كه به كارايي و عملكرد سازمانها كمك موثري مي‌كند . پودساكف ، مكنزي و هيرن[1] (1987) در مطالعۀ خويش ، رابطۀ بالايي را ميان رفتار شهروندي سازماني و عملكرد كلي سازمان بدست آوردند . در واقع بازدۀ كلي سازمان و كاهش ضايعات با سطح بالاي رفتار شهروندي سازماني ، ارتباط مثبت دارد . مطالعات بين فرهنگي انجام گرفته، مويد آن است كه رابطۀ ميان رفتار شهروندي سازماني و عدالت سازماني ادراك شده ، عملكرد كاركنان و رضايت از شغل ، قوي است . همچنين در پژوهش انجام گرفته توسط مهداد و كسائيان (1384) رابطۀ معني دار ميان رفتار شهروندي سازماني و عملكرد نشان داده شده است . مكنزي ، پودساكف و فتر (1991) سه ابزار عيني بهره وري هفتگي حجم فروش را براي نمونه اي از نمايندگان فروش بيمه مورد آزمايش قرار دادند . همچنين ارزيابي مديران دربارۀ ابعاد رفتار شهروندي سازماني و عملكرد كلي شغل اين كاركنان را نيز بدست آوردند. نتايج نشان داد كه ارزيابي ذهني مديران از عملكرد شغلي كاركنان تا حدود زيادي بوسيلۀ بعد نوع دوستي و بعد شرافت شهروندي ( جوانمردي ) به عنوان سطوح عيني بهره وري نعيين گرديد. پودساكف ، هيرن و مكنزي (1997) چنين گزارش كردند كه نوع دوستي و مردانگي داراي اثر جايگزين بر عملكرد كمي كلي كاركنان كارخانه كاغذ سازي داشت ، در حاليكه نوع دوستي با عملكرد كيفي هم مربوط بود (مهداد ، 1389) .

پودساكف و مكنزي (1997) براي اين مساله كه چرا رفتار شهروندي سازماني مي‌تواند با كارآيي سازماني (عملكرد) ارتباط داشته باشد ، دلايلي بدين شرح ارائه كرده‌اند :1-كارگراني كه به همكاران جديد خود كمك مي‌كنند تا راه و چاه امور را ياد بگيرند و به سرعت خود را با فرايند جهت گيري و اجتماعي شدن هماهنگ كنند و سريعا به يك كارمند داراي بهره وري بيشتر مبدل گردند ، 2-كاركناني كه با همديگر به سرپرستي مديران كمتر نيازمند شده و لاجرم وقت مديران را براي رسيدگي به وظايف ديگر آزاد مي گذارند ، 3-كاركناني كه نسبت به يكديگر نگرش مثبتي دارند با هم بيشتر همكاري كرده از تعارض هاي مخرب با ساير كاركنان دوري مي‌كنند ، 4-كارگراني كه ازادانه و داوطلبانه در غير ساعات اداري با همديگر ملاقات داشته ، بطور منظم با هم در تماس بوده جريان ارتباط سازماني را بهبود مي بخشد ، 5- رفتار شهروندي سازماني به يك محيط كار مثبت منجر شده ، به استخدام و حفظ بهترين و كارآمدترين كارمندان كمك مي‌كند ، 6-كارگراني كه به همكاران سهل گير كمك كرده ، وظايف همديگر را در غيبت هر كدام انجام داده و يا در اوقاتي كه كار فراوان و زياد سر يك فرد آوار مي‌شود ، به كمك او مي شتابند ، 7-كارمندان براي قبول مسئوليتهاي جديد ، به يادگيري تكنولوژي جديد و كار روي سيستمهاي جديد علاقۀ بيشتري نشان مي‌دهند . همانطور كه مشاهده مي‌شود رفتار شهروندي سازماني به تشكيل گروههاي كاري منجر مي‌شود كه كاركنان در بهترين شكل فرايندهاي سازماني و گروههاي كاري داراي عالي ترين عملكرد را از سازمانها و گروههاي كاري داراي استانداردهاي سطوح پايين تر متمايز مي‌كند (ريجو[2] ، 1955 ) .

مفهوم رفتارهاي شهروندي سازماني :

سازمانها بدون تمايل داوطلبانه افراد به همكاري، قادر به توسعه اثربخشي جمعي خود نيستند.

 تفاوت همكاري داوطلبانه و اجباري از اهميت فراوان برخوردار است. در حالت اجباري شخص وظايف خود را در راستاي مقررات و قوانين و استانداردهاي قابل قبول يك سازمان و صرفاً در حد رعايت الزامات انجام مي‌دهد. ولي در همكاري داوطلبانه مقوله و رأي وظيفه مطرح است و افراد كوششها، انرژي و بصيرت خود را براي شكوفايي توانائيهاي خود به نفع سازمان ابراز ميكنند. در اين حالت افراد معمولاً از منافع شخصي خود مي‌گذرند و مسئوليت پذيري در راستاي منافع ديگران را در اولويت قرار مي‌دهند.

مفهوم رفتار شهروندي سازماني اولين بار توسط باتمان و ارگان در اوايل دهه 1980 ميلادي به دنياي علم ارائه شد. تحقيقاتي كه در زمينه رفتار شهروندي سازماني انجام گرفت بيشتر براي شناسايي مسئوليتها و يا رفتارهايي بود كه كاركنان در سازمان داشتند، اما اغلب ناديده گرفته مي شد. اين رفتارها با وجود اينكه در ارزيابيهاي سنتي عملكرد شغلي به طور ناقص اندازه‌گيري مي شدند. و يا حتي گاهي اوقات مورد غفلت قرار مي‌گرفتند، اما در بهبود اثربخشي سازماني مؤثر بودند(بينستوك و همكاران[3]، 2003؛ به نقل از معصومي ، 1392) .

اين اعمال كه در محل كار اتفاق مي‌افتند را اينگونه تعريف مي‌كنند«مجموعه اي از رفتارهاي داوطلبانه و اختياري كه بخشي از وظايف رسمي فرد نيستند، اما با اين وجود توسط وي انجام و باعث بهبود مؤثر وظايف و نقشهاي سازمان مي‌شوند»(اپل بام[4] و همكاران، 2004 ) . ارگان(1988) همچنين معتقد است كه رفتار شهروندي سازماني، سازماني رفتاري فردي و داوطلبانه است كه مستقيماً به وسيله سيستمهاي رسمي پاداش در سازمان طراحي نشده است، اما با اين وجود باعث ارتقاي اثربخشي و كارايي عملكرد سازمان مي‌شود(كوهن و كول[5]،2004 ) . بولينو، ترنلي و بلودگود[6](2002) رفتار شهروندي سازماني را به عنوان ميل و انگيزه كاركنان در فراتر رفتن از الزامات رسمي شغل به منظور ياري كردن يكديگر، همسو كردن منافع فردي با منافع سازماني و داشتن علاقه اي واقعي نسبت به فعاليتها و مأموريتهاي كلي سازمان تعريف كرده‌اند آنان بر اين عقيده هستند كه رفتارهاي شهروندي به طور كلي داراي دو خصيصه عمومي هستند. اولا آنها به طور مستقيم قابل تقويت نيستند. (به عنوان مثال، نيازي نيست كه آنها از جنبه فني بخشي از شغل يك فرد باشند) و ثانيا آنها ناشي از تلاشهاي ويژه و فوق العاده اي هستند كه سازمان به منظور دستيابي به موفقيت از كاركنانش انتظار دارد(كركمز و آرپاسي،2009).همچنين اورگان، پودساكف و مكينزي رفتار شهروندي سازماني را به عنوان رفتارهاي فردي و داوطلبانه كه باعث ارتقاي اثربخشي و كارايي عملكرد سازمان مي‌شود. اما مستقيما به وسيله سيستم هاي رسمي سازمان به آن پاداش داده نمي‌شود، تعريف مي‌كنند(هال، 2009؛ به نقل از اميرخاني و عارف نژاد ، 1391) .

ابعاد رفتارهاي شهروندي سازماني:

گراهام[7] (1991) معتقد است كه رفتارهاي شهروندي در سازمان سه نوع اند ( بينستوك و همكاران، 2003؛ به نقل از معصومي ، 1392).

1- اطلاعات سازماني: اين واژه توصيف كننده رفتارهايي است كه ضرورت و مطلوبيتشان شناسايي و در ساختار معقولي از نظم و مقررات پذيرفته شده اند شاخصهاي اطاعت سازماني رفتارهايي نظير احترام به قوانين سازماني انجام وظايف به طور كامل و انجام دادن مسئوليتها با توجه به منابع سازماني است.

2- وفاداري سازماني: اين وفاداري به سازمان از وفاداري به خود ساير افراد و واحدها و بخشهاي سازماني متفاوت است و بيان كننده ميزان فداكاري كاركنان در راه منافع سازماني و حمايت و دفاع از سازمان است.

3- مشاركت سازماني: اين واژه با درگير بودن در اداره سازمان ظهور مي‌يابد كه از آن جمله مي‌توان به حضور در جلسات،به اشتراك گذاشتن عقايد خود با ديگران و آگاهي به مسائل جاري سازمان، اشاره كرد.

گراهام با انجام اين دسته‌بندي از رفتار شهروندي، معتقد است كه اين رفتارها مستقيماً تحت تأثير حقوقي قرار دارد كه از طرف سازمان به فرد داده مي‌شود. در اين چارچوب حقوق شهروندي سازماني شامل عدالت استخدامي، ارزيابي و رسيدگي به شكايات كاركنان است بر اين اساس وقتي كه كاركنان مي بينند كه داراي حقوق شهروندي سازماني هستند به احتمال بسيار زياد از خود، رفتار شهروندي (از نوع اطاعت) نشان مي‌دهند. در بعد ديگر حقوقي يعني تأثير حقوق اجتماعي سازمان- كه در برگيرنده رفتارهاي منصفانه با كاركنان نظير افزايش حقوق و مزايا و موقعيتهاي اجتماعي است- بر رفتار كاركنان نيز قضيه به همين صورت است. كاركنان وقتي مي بينند كه داراي حقوق اجتماعي سازماني هستند به سازمان وفادار خواهند بود و رفتار شهروندي (از نوع وفاداري) از خود بروز مي‌دهند و سرانجام وقتي كه كاركنان مي بينند به حقوق سياسي آنها در سازمان احترام گذاشته مي‌شود و به آنها حق مشاركت و تصميم گيري در حوزه هاي سياست گذاري سازمان داده مي‌شود، باز هم رفتار شهروندي (از نوع مشاركت) از خود نشان مي‌دهند.

1 -Podsakoff,MacKanzi&Heiren

1 -Rijo Ronald.A

2 -Binstook & et al

1 -AppleBam

2-Kohen & cool

3 -Bolino,trenly&Blougood

4 -Graham

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

در 17  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

مسئوليت پذيري:

مسئوليت حالتي كه طي آن شخص نقش و اثر خود را در عوارض  و نتايج يك اقدام، فعاليت يا رفتار مي پذيرد. شرايط فرد بزرگسالي كه قادر است مقررات ، آداب ، رسوم، و معيارهاي اخلاقي ، اجتماعي ، شغلي و  . . . را رعايت كند و در صورت عدم رعايت ، عوارض و نتايج نامطلوب آن را نيز پذيرا مي باشد. يكي از ويژگي هاي فرد اين است كه نقش هاي اجتماعي خود را مي پذيرد و در جهت انجام وظايف خود تلاش مي كند (ساعتچي ، 1377). فردي كه مسئوليت كاري را بر عهده مي گيرد مي پذيرد كه يك سري فعاليت هايي را انجام دهد يا براي انجام اين كارها توسط ديگران نظارت داشته باشد(سرتو  ، 2004، به نقل از اونگرانو،2012).

گاف (1968) معتقد است كه مسئوليت پذيري به معناي در نظر داشتن پيامد رفتار خود و قابل اعتماد و اطمينان بودن در رفتار، و احساس تعهد به ساختار اجتماعي بزرگتر مي باشد.

مسئوليت پذيري[1]، يكي از ابعاد شخصيت سالم و ويژگي بسيار مهمي در كلاس درس و زندگي روزمره است و والدين، مشاوران و معلمان، نقش مهمي براي كمك به دانش آموزان در كسب مسئوليت پذيري مدرسه، خانواده و اجتماع بر عهده دارند. براي ايجاد حس مسئوليت پذيري، روش ها و راهكار هايي تدوين شده است كه معلم مي تواند آن ها را در كلاس خود اجرا نمايد(حسين پور، درويشي و سوداني،1389).

مسئوليت‌پذيري يعني قابليت پذيرش پاسخ‌گويي و به عهده گرفتن كاري كه از كسي درخواست مي‌شود و شخص حق دارد كه آن را بپذيرد و يا رد كند. مسئوليت با وظيفه تفاوت دارد، وظيفه كاري است كه يك نفر به ديگري محول مي‌كند و بايد حتما انجام بگيرد. در واقع مسئوليت انتخابي آگاهانه است. كودكي كه از ابتدا امكان استقلال به او داده شده باشد، آمادگي بيش‌تري براي پذيرفتن مسئوليت خواهد داشت. مسئوليت‌پذيري بخشي از رشد شخصيت كودك است. كودك از سن دو تا سه سالگي نياز ديگران و اهميت دادن به آن و نيز انتظارات ديگران از خويش را درك مي‌كند و اين روند، حس مسئوليت‌پذيري را در او ايجاد مي‌كند. پدر و مادر بايد الگوي اين مسئوليت‌پذيري را به او بياموزند، زيرا اگر پروسه‌ي مسئوليت‌پذيري به درستي در تربيت فرد شكل نگيرد، بعد از هجده سالگي، زماني كه شخصيت فرد شكل گرفت، ديگر نمي‌توان او را تغيير دارد، در اين صورت يا بايد خانواده خود را با او وفق بدهد يا او را مجبور كند كه با محيط خانواده سازگار شود و اگر اين شخص نتواند خود را با خانواده هماهنگ كند بهتر است از خانواده جدا شود و زندگي مستقلي براي خويش تدارك ببيند(احمدي و رمضاني،1386).

[1] - responsibility

مباني نظري و پيشينه پژوهش درباره كيفيت زندگي ( فصل دوم پايان نامه )

در 16 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع كيفيت زندگي:

2-1.      كيفيت زندگي

2-4-1.   كليات كيفيت زندگي

ظهور انقلاب صنعتي و گسترش روز افزون فرايند تفكيك و تمايز اجتماعي در جوامع بشري، ضرورت سازماندهي و چرخش در فرايند توسعه را از حيث نظري و عملي به همراه داشت به گونه اي كه رويكردهاي مختلفي در باب چگونگي و كم و كيف توسعه مطرح شدند. در آغاز وجه غالب اين رويكردها تمركز بر رشد اقتصادي بود و از منظر رفاه و بهزيستي اجتماعي، گزاره ثروت بيشتر به خوشبختي بيشتر افراد مي انجامد، اصلي پذيرفته شده تلقي مي گرديد. ليكن از اواسط دهه 1960 ميلادي، با بروز و ظهور پيامدهاي منفي حاصل از رشد از سويي و برجسته شدن دغدغه هاي جديد از سوي ديگر، جايگاه رشد اقتصادي به عنوان هدف اصلي توسعه مورد پرسش و ترديد قرار گرفت و تلاش هايي انجام شد تا رشد اقتصادي و سياست هاي مربوط به آن به عنوان هدف بلكه به عنوان يكي از ابزار هاي دستيابي به اهداف توسعه در نظر گرفته شود. در اوايل دهه 1990 مولفه هاي مربوط به توسعه ي اجتماعي نظير سرمايه اجتماعي، همبستگي اجتماعي و ... نيز به ادبيات توسعه راه يافت و به تعبيري در سلسله مراتب اهداف توسعه تغييراتي حاصل گرديد و با تاكيد سازمان ملل، بهزيستي اجتماعي و كيفيت زندگي در راس هدف قرار گرفت كه كاهش فقر و تخريب محيط زيست، افزايش بهداشت و طول عمر و به طور كلي ارتقا كيفيت زندگي را به همراه دارد (غفاري، كريمي و نوذري، 1391).

مفهوم كيفيت زندگي ابتدا به حوزه هاي بهداشتي و بيماري هاي رواني محدود مي شد، اما در طي دو دهه گذشته، اين مفهوم از زمينه هاي بهداشتي، زيست محيطي و روانشناختي صرف به مفهومي چند بعدي ارتقا يافته (عنبري، 1389) و مورد توجه تعداد زيادي از حوزه هاي مطالعاتي قرار گرفته است. از اين رو ست كه براساس پايگاه داده ها موسسه اطلاعات علمي، از 1982 تا 2005 بيش از 55 هزار تحقيق در مورد كيفيت زندگي صورت گرفته است (رضواني و منصوريان، 1387).

امروزه كيفيت زندگي را به عنوان عنصري كليدي در سياست گذاري و بررسي سياست هاي حوزه عمومي مورد بحث قرار داده و از آن به عنوان شاخص توسعه نام مي برند. اين سازه بعد از طرح اوليه در دهه 1930 تاكنون تحولات بسياري يافته و براي اندازه گيري ميزان پيشرفت و ترقي جوامع از آن استفاده روز افزوني مي شود. از اواخر دهه 1970 علاقه به مفهوم كيفيت زندگي به شكل معناداري افزايش يافت. از اين تاريخ به بعد بحث هاي كيفيت زندگي بيشتر در سه حوزه پزشكي، روان شناسي و علوم اجتماعي متمركز شد. در واقع از دهه 1930 تا به امروز بر تعداد حوزه هاي مطالعه اين سازه افزوده شده است. اين امر موجب ايجاد ادبيات گسترده اي براي شاخص توسعه شده است. هرچه تعداد مطالعات در اين حوزه بيشتر باشد تدوين شاخص هاي توسعه با دقت بيشتري انجام مي گيرد(رضواني و منصوريان، 1387).

 از سوي ديگر توجه به كيفيت زندگي از ديدگاه اجتماعي باعث تغييرات گسترده اي در نوع مطالعات اين سازه شده و ابعاد جديدي را بر اين مفهوم افزوده است كه باعث كاربرد بيشتر و گسترده تر سازه كيفيت زندگي در كشوري مانند ايران به لحاظ مطالعاتي و سياست گذاري از دو بعد دروني و بيروني ضرورت و اهميت دارد. از بعد دروني، ضرورت كاربرد اين مفهوم را مي توان در مواردي چون ارزيابي اثرات سياست هاي اجتماعي، ارزيابي تصميم گيري هاي صورت گرفته در سطح خرد و كلان، بهبود خدمات رساني، ترغيب مشاركت عمومي، اعتلاي حقوق انساني، توزيع برابر منابع و مانند اينها جست و جو كرد. ابعاد بيروني ضرورت توجه به سازه كيفيت زندگي در كشور با روند رو به رشد جهاني شدن شدت بيشتري مي يابد. در عصر جهاني شدن، مناطق مختلف در جذب سرمايه هايي كه مرز هاي ملي را به رسميت نمي شناسند با همديگر رقابت مي كنند. از طريق ارتقاي كيفيت زندگي است كه بسياري از افراد و سرمايه ها تمايل مي يابند تا در آن منطقه به سكونتف كار و سرمايه گذاري بپردازند. از اين رو مي توان ادعا كرد كه در وضعيت كنوني دستيابي به توسعه از هر بعد آن بدون توجه به سازه كيفيت زندگي امكان پذير نمي باشد. با توجه به اين ضرورت در سال هاي اخير مطالعات سازه كيفيت زندگي در ايران از ابعاد مختلفي دچار تغيير شده است. بررسي اين تغييرات مي تواند نشان دهنده ميزان توجه به اين سازه در مطالعات داخلي و درك جايگاه كيفيت زندگي در مطالعات توسعه باشد (رضواني و منصوريان، 1387).

2-4-2.   تاريخچه كيفيت زندگي

كيفيت زندگي مفهوم جديدي نيست. اين مفهوم سابقه در فلسفه يونان دارد و ارسطو در بحث از شادكامي بدان اشاره كرده است. همچنين در دوران جديد فيلسوفاني چون كيرگه گارد، ژان پل سارتر  و ديگران به آن توجه داشته اند (غفاري و اميدي، 1388).

با اين وجود كسي كه براي اولين بار به مفهوم كيفيت زندگي به صورت مستقيم اشاره كرد پيگو بود. پيگو  عبارت كيفيت زندگي را اولين بار در سال 1920 در كتاب «اقتصاد و رفاه» مورد استفاده قرار داد. در اين كتاب، پيگو درباره حمايت دولت از قشر هاي كم در آمد جامعه و تاثير اين حمايت بر آنها و همچنين بودجه ملي بحث مي كند. آن زمان نظريه او شكست خورد و تا بعد از جنگ جهاني دوم به فراموشي سپرده شد.. بعد  از جنگ جهاني دوم دو حادثه  مهم رخ داد. اولي مربوط به سازمان بهداشت جهاني بود. در اين زمان سازمان بهداشت جهاني تعريف گسترده اي از سلامت ارائه كرد كه در اين تعريف سلامت شامل سلامت فيزيكي، رواني و اجتماعي مي شد. اين اقدام سازمان بهداشت جهاني منجر به مذاكرات زيادي در مورد سلامت و چگونگي اندازه گيري ان شد. دومين رخ داد مهم بعد از جنگ جهاني دوم كه زمينه توجهات ويژه به كيفيت زندگي را فراهم آورد بحث بي عدالتي هاي وسيع در جوامع غربي بود. همين مساله باعث يك سري فعاليت هاي اجتماعي و ابتكارات سياسي از دهه 1960 به بعد شد. به اعتقاد فيشر  و شوسلر  عبارت كيفيت زندگي به صورت خاص اولين بار در سال 1960 در گزارش كميسيون رياست جمهوري درباره اهداف ملي آمريكا مطرح شد (وود ، 1999).

مباني نظري و نمونه پايان نامه روانشناسي درباره شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي MBCT

در 32  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي MBCT

بارزترين و رايج ترين شيوه مراقبه در CBT به طور كلي «آموزش ذهن آگاهي» ناميده مي شود. پژوهشگران به صورت تجربي نشان داده اند كه آموزش ذهن آگاهي، در ياري دادن بيماران جهت مقابله با هيجان هاي دشوار، كارآمد است. به همين دليل درمانگراني كه در جستجوي گسترش دامنه CBT جهت بهبود تنظيم هيجان هستند، علاقه خاصي به آموزش ذهن آگاهي دارند. هدف آموزش ذهن آگاهب، عبارت است از تشويق بيماران به تجربه كردن هيجان ها با سعه صدر، در همان لحظه، و بدون واكنش پذيري شديد رفتاري. امروز آموزش ذهن آگاهي به عنوان يكي از ويژگي هاي اصلي مقابله با تنظيم هيجان و تحمل عواطف، به طور فزاينده اي در رويكردهاي برجسته رفتاري و شناختي مانند ACT (هيز و همكاران، 1999)؛ شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي يا همان MBCT (سگال، ويليامز، و تيزدل، 2002) مورد استفاده قرار مي گيرد(لي هي، تيرچ، ناپوليتانو، 2007؛ ترجمه منصوري راد، 1393).

ذهن آگاهي به معني توجه كردن به زمان حال به شيوه اي خاص، هدف مند و خالي از قضاوت است (كابات زين^[1]، 1990). ذهن آگاهي يعني بودن در لحظه با هر آنچه اكنون هست، بدون قضاوت و بدون اظهار نظر درباره آنچه اتفاق مي افتد؛ يعني تجربه واقعيت محض بدون توضيح (سگال و همكاران، 2002). اين فرآيند شامل ايجاد روش خاصي از بذل توجه به تجربيات ما است كه كم و بيش با روش متداول و روزمره بذل توجه ما به زندگي خود تفاوت دارد. ذهن آگاهي، بيانگر نوعي مشاهده متمركز، انعطاف پذير، و لحظه به لحظه آشكار شدن جريان افكار، احساسات، و حس هاي جسماني است كه خود را در حيطه هوشياري ما عرضه مي كند. از ديدگاه فرد ناظر آگاه و بردبار، ما افكار را به صورت افكار، هيجان ها را به صورت هيجان، حس هاي جسماني را به صورت حس هاي جسماني تجربه مي كنيم. در ذهن آگاهي از ما خواسته مي شود تا اولاً قضاوت خود درباره اين تجربيات را به حالت تعليق در آوريم، و ثانياً آگاهي خود را براي چندمين بار با جديت و در عين حال به آرامي، به جريان رويدادهايي معطوف داريم كه در حيطه هوشياري ما قرار دارند (لي هي و همكاران، 2007؛ ترجمه منصوري راد، 1393).

2-4-1.           تكنيك هاي ذهن آگاهي

2-4-2-1.  مواجهه

اولين مطالعه اي كه اثرات كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي (MBSR)( كبات زين، 1982) را مورد توصيف قرار داد، كاربرد آن در درمان بيماران مبتلا به درد مزمن بود. MBSR تا حدي مبتني بر تمرينات سنتي مراقبه است، و غالبا شامل دوره هاي وسيع نشستن بدون حركت مي باشد. اگر چه يك وضعيت نسبتا آرامش يافته اي ايجاد مي شود، اما عدم تحرك طولاني مي تواند منجر به ايجاد درد در عضلات و مفاصل شود. در دستور العمل هايي كه به مراجعان در مراقبه داده مي شود، تاكيد مي گردد كه وضعيت خود را براي رهايي از درد تغيير ندهند، بلكه در عوض مستقيماً توجه دقيقي بر حس هاي درد داشته باشند  و با نگرش هاي بدون قضاوت به اين حس ها توجه كنند؛ همچنين شناخت ها، هيجانات و كنش هايي كه غالباً با حس هاي درد همراه هستند را مورد توجه دقيق و پذيرش قرار دهند. اعتقاد بر اين است كه توانايي مشاهده بدون قضاوت، حس هاي درد و پريشاني همراه با درد را كاهش مي دهد(اميدي و محمد خاني، 1387).

2-4-2-2.  تغيير شناختي

مولفين متعددي مطرح ساخته اند كه تمرينات حضور ذهن مي تواند باعث ايجاد تغييراتي در الگوهاي فكري، يا نگرش هاي فرد در مورد افكارش شود. براي مثال، كبات- زين (1990و1982) توصيه مي كند كه مشاهده بدون قضاوت درد و افكار مرتبط با اضطراب ممكن است منجر به فهم و درك اين نكته گردد كه اينها «فقط افكارند» و نمايانگر حقيقت يا واقعيت نيستند، و لزوماً نبايد باعث فرار يا رفتار اجتنابي شوند(اميدي و محمد خاني، 1387). ليهان (1993) نيز خاطر نشان مي سازد كه مشاهده افكار و احساسات و به كار گرفتن برچسب هاي توصيفي براي آنها، اين درك و فهم را به وجود مي آورد كه آنها هميشه نمايانگر صحيحي از واقعيت نيستند. براي مثال احساس ترس به اين معني نيست كه خطر قريب الوقوع وجود دارد، و تفكر «من مقصرم» لزوماً واقعي نيست. كريستلر و هالت (1990، 1999)، در مطالعه اي با استفاده از تكنيك هاي MBSR در مورد بيماران مبتلا به پورخوري مرضي، نظريه هيترتون و بوميستر (1991) در خصوص اين دسته از بيماران در نظر گرفتند، در اين نظريه پرخوري به عنوان فرار از آگاهي از خود مطرح شده و آموزش حضور ذهن مي تواند منجر به پذيرش بدون داوري شرايط ناخوشايندي گردد كه باعث مي شود اين بيماران از آن فرار مي كنند(ويليامز و سگال، 2002؛ ترجمه محمد خاني و همكاران، 1385).

تيزدل (1999) و تيزدل و همكاران (1995) در بحث خود از MBCT ادعا نمودند كه آموزش ذهن اگاهي باعث عدم محوريت ذهن فرد نسبت به الگوهاي فكري تكراري و هم چنين كاهش نشخوار فكري مي گردد. اين نوع تفكر خاص بيماران افسرده است (نولن-هكسما، 1991). يعني مهارت ذهن آگاهي، بيماراني را كه سابقه افسردگي دارند، متوجه افكار افسردگي زاي خود مي سازد، و مجدداً افكار انها را به ساير جنبه هاي زمان حال، نظير تنفس، راه رفتن همراه ذهن آگاهي يا صداهاي محيطي، معطوف مي سازد و از اين طريق باعث كاهش نشخوار فكري مي گردد. تيزدل اين پديده را «بينش فراشناختي» مي نامد. تيزدل و همكاران (1995) هم چنين متذكر مي شوند كه مزيت عملي مهارت هاي ذهن آگاهي در ترغيب تغييرات شناختي اين است كه هميشه تمرينات حتي در دوره هاي بهبودي قابليت انجام دارند. دوره هايي كه افكار افسردگي زا ممكن است به ندرت رخ دهند كمتر مي توان از تكنيك هاي سنتي شناخت درماني نظير چالش با افكار و تحريفات شناختي استفاده نمود.به عبارتي، ديدگاه مبتني بر ذهن آگاهي در مورد كليه افكار فرد مي تواند كاربرد داشته باشد(ويليامز و سگال، 2002؛ ترجمه محمد خاني و همكاران، 1385).

2-4-2-3.  اداره- خود

مولفين متعددي اظهار داشته اند كه مشاهده –خود بهبود يافته ناشي از آموزش ذهن اگاهي مي تواند استفاده از مهارت هاي مقابله اي را ارتقا بخشد. براي مثال كبات-زين (1982) مطرح مي سازد كه اگاهي فزون يافته از حس اي درد و پاسخ هاي استرس، افراد را قادر مي سازد كه در انواع پاسخ هاي مقابله اي درگير شوند.

كريستلر و هالت (1999) ادعا مي كنند كه توسعه مهارت هاي مشاهده – خود در طي آموزش هاي ذهن اگاهي باعث بهبود شناخت سرنخ هاي سيري در پرخورها مي گردد، به همين ترتيب توانايي مشاهده كشش هاي مربوط به پرخوري را افزايش مي دهد. مارلات (1994) اثرات مشابهي را در معتادان رو به بهبود بيان مي كند. تيزدل و همكاران (1995) خاطر نشان ساختند كه آموزش حضور ذهن باعث آگاهي از كليه رويداد هاي هيجاني و شناختي آم گونه كه رخ مي دهند، مي گردند، به ويژه در كساني كه ممكن است نشانه هاي اوليه عود افسردگي را تجربه كنند. از اين رو، اموزش ذهن آگاهي مي تواند بازشناسي اوليه نشانه هاي يك مشكل را ارتقاء بخشد و كاربرد اين مهارت ها به احتمال بسيار در پيشگيري از مشكل مي تواند موثر باشد(ويليامز و سگال، 2002؛ ترجمه محمد خاني و همكاران، 1385).

[1] Kabat – zinn, J

مباني نظري و پيشينه پژوهش راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان ( فصل دوم پايان نامه )

در 25 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان:

راهبرد­هاي شناختي تنظيم هيجان                      

     هيجان نقش مهمي در جنبه هاي مختلف زندگي نظير سازگاري با تغييرات زندگي و رويدادهاي تنيدگي زا ايفا مي­كند. اصولاً، هيجان را مي توان واكنش­هاي زيست­شناختي به موقعيت هايي دانست كه آن را يك فرصت مهم يا چالش برانگيز ارزيابي مي­كنيم و اين واكنش­هاي زيستي با پاسخي كه به آن رويدادهاي محيطي مي­دهيم، همراه مي­شوند (گرانفسكي و همكاران، 2001).

     هر چند هيجان­ها مبناي زيستي دارند، اما افراد قادرند بر شيوه­هايي كه اين هيجان­ها را ابراز مي­كنند، اثر بگذارند. اين توانايي كه نظم­جويي هيجان ناميده مي­شود، فرآيندهاي دروني و بيروني­­اي است كه مسئوليت كنترل، ارزيابي و تغيير واكنش­هاي عاطفي فرد را در مسير تحقق يافتن اهداف بر عهده دارد (تامپسون، 1994، به نقل از مشهدي، ميردورقي و حسني، 1390).

     بنابراين نظم­جويي هيجان، يك اصل اساسي در شروع، ارزيابي و سازماندهي رفتار سازگارانه و هم­چنين جلوگيري از هيجان­هاي منفي و رفتارهاي ناسازگارانه محسوب مي­شود (گرانفسكي و همكاران، 2001). 

اين سازه يك مفهوم پيچيده است كه طيف گسترده­اي از فرآيندهاي زيستي، اجتماعي، رفتاري و هم­چنين فرآيندهاي شناختي هشيار و ناهشيار را در بر مي­گيرد (گرانفسكي و همكاران، 2001).   

     به عبارت ديگر، واژه­ي نظم­جويي هيجان مشتمل بر راهبردهايي است كه باعث كاهش، حفظ و يا افزايش يك هيجان مي­شوند و به فرآيندهايي اشاره دارد كه بر هيجان­هاي كنوني فرد و چگونگي تجربه و ابراز آنها اثر مي­گذارد (جرمن، وان- در- ليندن، داكرمونت و زرماتن، 2006).

     از آنجايي كه نظم­جويي هيجان نقشي محوري در تحول بهنجار داشته و ضعف در آن، عاملي مهم در ايجاد اختلال­هاي رواني به شمار مي­رود، نظريه پردازان بر اين باورند، افرادي كه قادر به مديريت صحيح هيجاناتشان در برابر رويدادهاي روزمره نيستند، بيشتر نشانه هاي تشخيصي، اختلال هاي دروني سازي از قبيل افسردگي و اضطراب را نشان مي دهند (نولن- هاكسما، ويسكو، ليبوميرسكي، 2008).  بنابراين مي­توان گفت، نظم­دهي هيجان عاملي كليدي و تعيين كننده در بهزيستي رواني و كاركرد اثربخش است (گرانفسكي و همكاران، 2001).  كه در سازگاري با رويدادهاي تنيدگي­زاي زندگي نقش اساسي ايفا مي­كند (نولن- هاكسما و همكاران، 2008).      به طور اجمالي مي­توان اذعان نمود كه افراد از روش­هاي مختلفي جهت نظم­جويي هيجاناتشان استفاده مي­كنند و يكي از متداو­ل­ترين اين روش­ها استفاده از راهبردهاي شناختي است. راهبردهاي نظم­دهي شناختي هيجان، فرآيندهاي شناختي هستند كه افراد براي مديريت اطلاعات هيجان­آور و برانگيزاننده به كار مي­گيرند و بر جنبه شناختي مقابله تأكيد دارند؛ بنابراين، افكار و شناخت­ها در توانايي مديريت، نظم جويي و كنترل احساس­ها و هيجان­ها بعد از تجربه­ي يك رويداد تنيدگي­زا نقش بسيار مهمي دارند (گرانفسكي و همكاران، 2001). 

     سال­ها پژوهش به نقش مهم تنظيم هيجان در سازش با وقايع تنيدگي­زاي زندگي وضوح بخشيده است (گرنفسكي و همكاران، 2001).

     تنظيم هيجان دلالت دارد بر به كار گماشتن افكار و رفتارهايي كه در هيجان هاي آدمي تأثير مي­گذارند. هنگامي كه انسان­ها تنظيم هيجان را به كار مي­گيرند، چگونگي تجارب و تظاهر هيجان هاي خود را هم تحت اختيار مي گيرند. گمان مي­شود توانايي تنظيم هيجان خصيصه اي از خصوصيات هوش هيجاني است (بارون و پاركر، 2000، به نقل از امين­آبادي، دهقاني و خداپناهي، 1390).

     هرچند كه تعريف عملياتي مفهوم تنظيم هيجان دشوار است بسياري از محققين روانشناسي رشد سعي در مطالعة آن دارند. تحت سيطره درآوردن مفهوم تنظيم هيجان دشوار است، چرا كه تظاهرات و تجارب هيجاني نيز حقيقتا حل نشده­اند و هيجان ها در محور فهم مفهوم هيجان ها درجات متفاوتي دارند. بر اين اساس به تعريفي عملياتي از خود هيجان كه تلاش در وضوح بخشيدن به تعريف تنظيم هيجان دارد نياز داريم. هيجان چيست؟ هيجان ها از ديدي كاركردي تلاش هايي همگرا توسط فرد محسوب مي شوند، به منظور ابقاء، تغيير و يا خاتمه دادن به روابط ميان فرد و محيط تأثيرگذار، گروهي ادعا دارند تنظيم هيجان وابسته به دو سطح است: فرايند تنظيم هيجان و بازده آن (گراس، 1999).

     تنظيم هيجان اين گونه تعريف مي شود: تنظيم هيجان مبتني است بر فرايندهاي دروني و بيروني پاسخ دهي در برابر مهار و نظارت، ارزيابي و تعديل تعاملات هيجاني به خصوص خصايص زودگذر و تند آنها براي به تحقق رسيدن اهداف (تامپسون، 1994، به نقل از امين­آبادي، دهقاني و خداپناهي، 1390).

     تنظيم هيجان مي تواند آگاهانه يا ناآگاهانه، زودگذر يا دائمي و رفتاري و يا شناختي باشد، تنظيم هيجان رفتاري، نوعي از تنظيم هيجان است كه در رفتار آشكار فرد ديده مي­شود نسبت به تنظيم هيجان شناختي كه قابليت مشاهده ندارد و زودگذر است (گراس، 1999).

     تنظيم هيجان موفق همراه با دستاوردهاي مثبت مي­باشد، دستاوردهايي چون رشد صلاحيت­هاي اجتماعي (آيزنيرگ، 2000)، و در مقابل، هيجان تنظيم نشده با اشكال برجسته آسيب­هاي رواني همراه است، مثلاً گفته شده است كه عدم تنظيم هيجان مي تواند منادي رفتارهاي مشكل­آفريني هم­چون خشونت باشد (ديلون، ريچي، جانسون و لا- بار، 2007). پژوهش­ها نشان داده­اند كه طبقه­ي قدرتمندي از تنظيم هيجان شامل راه­هاي شناختي اداره­ي اطلاعات هيجاني تحريك كننده است (آكنر و گراس، 2005).

     تنظيم هيجان همراه هميشگي آدمي است كه به مديريت يا تنظيم عواطف و هيجان ها كمك مي­كند؛ به انسان توان سازگاري بيشتر به خصوص بعد از تجارب هيجاني منفي را مي­دهد (موريس، سيلك، استينبرگ، كايور و رابينسون 2007). در بيشتر مطالعات تنظيم هيجان همسان با مقابله­ي شناختي فرض مي­شود و در كل به راه­هاي شناختي مديريت عواطف با استفاده از اطلاعات برانگيخته­ي هيجاني گفته مي­شود. فرآيندهاي شناختي مي­توانند به ما كمك كنند تا بتوانيم مديريت يا تنظيم هيجان­ها و يا عواطف را بر عهده بگيريم تا از اين طريق بر مهار هيجان­ها بعد از وقايع اضطراب­آور و تنيدگي­زا توانا باشيم (گرنفسكي و كراجي و اسپينهاون، 2002).

مباني نظري و پيشينه پژوهش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ( فصل دوم پايان نامه )

در 26 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع درمان مبتني بر پذيرش و تعهد:

2-1.      درمان مبتني بر پذيرش و تعهد

درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) توسط هيز در اواخر دهه 1980 از رويكرد هاي رفتارگرايي به درمان پديد آمد(لارمر ، ويترو ويسكي  و لويس درايور ، 2014). درمان رفتاري در سه گروه يا سه نسل مفهوم سازي شده بود كه شامل: رفتار درماني؛ رفتار درماني شناختي (CBT)  و " نسل سوم " و يا "موج سوم" رفتار درماني (هريس، 2006، هيز، 2005). در دمان هاي موج سوم تلاش مي شود بجاي تغيير شناخت ها، ارتباط روان شناختي فرد با افكار و احساساتش افزايش يابد (روديتي  و روبين سون ، 2011).

ACT ريشه در رفتار گرايي دارد اما بوسيله فرايندهاي شناختي مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرد (هيز، لوين ، پلمب-ويلارديج ، ويلاتي  و پيستورول ،2013). اين درمان با ادغام مداخلات پذيرش و ذهن آگاهي در راهبردهاي تعهد و تغيير، به درمانجويان براي دستيابي به زندگي پرنشاط، هدفمند، و بامعنا كمك مي كند. برخلاف رويكردهاي كلاسيك رفتار درماني شناختي، هدف ACT تغيير شكل يا فراواني افكار و احساسات آزار دهنده نيست؛ بلكه هدف اصلي آن تقويت انعطاف پذيري روان شناختي است. مراد از انعطاف پذيري روان شناختي توانايي تماس با لحظه لحظه هاي زندگي و تغيير يا تثبيت رفتار است، رفتاري كه به مقتضات موقعيت، همسو با ارزش هاي فرد مي باشد. به بياني ديگر، به افراد ياري مي رساند تا حتي با وجود افكار، هيجانات، و احساسات ناخوشايند، زندگي پاداش بخش تري داشته باشند (فلكسمن، بلك و باند، 1970؛ ترجمه ميرزايي و نونهال ، 1393).

ACT چندين ويژگي مجزا و مشخص دارد. از برجسته ترين اين ويژگي ها ارتباط كامل با يك نظريه و پژوهش درباره ماهيت زبان و شناخت انسان (معرف «نظريه چارچوب ارتباطي » يا RFT) است. اين پيوند با قواعد رفتاري بنيادي، به ايجاد مدلي منحصر به فرد و تجربي از عملكرد انسان منجر شده است. مدل مزبور متشكل از شش فرايند درماني است؛ فرايندهايي كه ارتباط تنگاتنگي با يكديگر دارند: گسلش شناختي، ،پذيرش ، تماس با لحظه اكنون ، خويشتن مشاهده‌گر ، ارزش‌ها، اقدام متعهدانه (فلكسمن و همكاران، 1970؛ ترجمه ميرزايي و نونهال ، 1393).

در اين درمان ابتدا سعي مي شود پذيرش رواني  فرد در مورد تجارب ذهني (افكار، احساسات و ...) افزايش يابد و متقابلا اعمال كنترلي ناموثر كاهش يابد. به بيمار آموخته مي شود كه هر گونه عملي جهت اجتناب يا كنترل اين تجارب ذهني ناخواسته بي اثر است يا اثر معكوس دارد و موجب تشديد آنها مي شود و بايد اين تجارب را  بدون هيچ گونه واكنش دروني يا بيروني جهت حذف آنها، به طور كامل پذيرفت. در قدم دوم بر آگاهي رواني  فرد در لحظه حال افزوده مي شود؛ يعني فرد از تمام حالات رواني، افكار و رفتار خود در لحظه حال آگاهي مي يابد. در مرحله سوم به فرد آموخته مي شود كه خود را از اين تجارب ذهني جدا سازد (جداسازي شناختي) به نحوي كه بتواند مستقل از اين تجارب عمل كند. چهارم، تلاش براي كاهش تمركز مفرط بر خود تجسمي  يا داستان شخصي (مانند قرباني بودن) كه فرد براي خود در ذهنش ساخته است. پنجم، كمك به فرد تا اينكه ارزش هاي شخصي اصلي خود را بشناسد و به طور واضح مشخص سازد و آن ها را به اهداف رفتاري خاص تبديل كند (روشن سازي ارزش ها). در نهايت، ايجاد انگيزه جهت عمل متعهدانه ؛ يعني فعاليت معطوف به اهداف و ارزش هاي مشخص شده به همراه پذيرش تجارب ذهني. اين تجارب ذهني مي تواند افكار افسرده كننده، وسواسي، افكار مرتبط به حوادث، هراس ها و يا اضطراب هاي اجتماعي و ... باشند(پور فرج عمران، 1390)

مباني نظري و فصل دوم پايان نامه با موضوع جهت گيري زندگي

 در 14 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع جهت گيري زندگي

2-1 جهت گيري زندگي 

در اين بخش از اين فصل به بررسي دو بعد جهت گيري زندگي (خوش بيني و بدبيني) مي پردازيم.

2-1-1              خوش بيني  و بد بيني

آيا خوش بيني و بد بيني  دو قطب يك پيوستارند؟ اگر هستند، پس دليلي ندارد كه ارزيابي هاي جداگانه اياز اين دو سازه به عمل آوريم. پژوهش هاي اخير نشان مي دهد كه اين دو قطب هاي يك پيوستار نيستند (مارشال و همكاران، 1992). به نظر مي رسد بد بيني با حالت نورتيك (روان نژدي) و عاطفه منفي مرتبط است، در حالي كه خوش بيني با برون گرايي و عاطفه مثبت مرتبط است. به عبارت ديگر در حالي كه خوش بين ها تمايل دارند پذيراي تجارب يا محرك هاي جديد باشند، افراد بدبين تمايل دارند تعاملاتشان را با دنياي خارج هرچه مي توانند كاهش دهند(فرانكن،1939؛ ترجمه اسفند آباد و همكاران،1384).

2-1-2              مفهوم خوش بيني  

شي ير و كارور (1985) خوش بيني را  به اين صورت تعريف كرده اند: خوش بيني انتظاري تعميم يافته براي رخ دادن پيامدهاي خوب به هنگام برخورد با مشكلات مهم زندگي است. شي ير و كارور با استفاده از مقياس جهت گيري زندگي توانستند رابطه اي مثبت بين خوش بيني، سلامتي و بهبودي بعد از عمل جراحي پيدا كنند (شي ير و كارور، 1989). به طور كلي خوش بيني نشان دهنده نگرش مثبت يا پيش آمادگي است براي اينكه چيزهاي خوب رخ خواهند داد(فرانكن،1939؛ ترجمه اسفند آباد، محمودي و امامي پور،1384).

عموم مردم خوش بيني را به صورت در نظر گرفتن نيمه پر ليوان، يا ديدن لايه اي براق در هر پديده، يا عادت به انتظار پاياني خوش داشتن براي هر دررد سر واقعي، در نظر مي گيرند. زاويه «تفكر مثبت» از مثبت انديشي و خوش بيني ، بيانگر آن است كه خوش بيني مستلزم تكرار عبارت هايي تقويت كننده با خود است، مانند اينكه «من هر روز به انحاء مختلف دارم پيشرفت مي كنم» يا تجسم آنكه همه كارها با موفقيت انجام مي پذيرد. در تمامي اين موارد، تجليلاتي از خوش بيني و مثبت انديشي وجود دارد، اما با اين حال خوش بيني عميق تر از اينهاست(سليگمن، ترجمه داورپناه، 1388).

خوش بيني مولفه هاي شناختي، عاطفي، جسماني و رفتاري را در بر مي گيرد. براي خوش بين بودن لازم است به اين چهار مولفه همزمان توجه كرد (ميليگان[1]، 2003). ضمنا خوش بيني با سنجش و اندازه گيري عواطف و هيجان هاي فعلي پيش بيني مي شود. رويكرد هاي روان شناختي خوش بيني را يك ويژگي شناختي، يك هدف و يك انتظار قلمداد مي كنند. خوش بيني شناخت صرف نيست و بعد انگيزشي آن نيز بايد در نظر گرفته شود. برخي از افراد بي درنگ خود را خوش بين معرفي مي كنند، در حالي كه نمي توانند انتظارات همسو با اين ديدگاه خوش بينانه را بيان كنند. اين پديده مي تواند صرفا يك سبك ابزار خود باشد. علاوه بر اين، مي تواند حاكي از وجود ابعاد عاطفي و انگيزشي خوش بيني، بدون وجود ابعاد شناختي باشد (كار؛ ترجمه كلانتري، 1385).

[1] Milligan, M

مباني نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع كمال گرايي

در 19 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع كمال گرايي

2-1                      كمال گرايي

در اين بخش از اين فصل به كمال گرايي، تعاريف كمال گرايي و ديدگاه ههاي مطرح در زمينه كمال گرايي مي پردازيم.

2-2-1           تعاريف كمال گرايي

كمال گرايي كه از اوايل قرن بيستم مفهوم مورد علاقه روان شناسان بوده عبارت است از: «گرايش افراطي به بي عيب و نقص بودن، كوچك ترين اشتباه خود را گناه نابخشودني دانستن و مضطربانه در انتظار پيامدهاي شكست نشستن»(سامي، 1392).

كمال گرايي به وسيله برنز در سال 1980 به اين صورت تعريف شده است: كمال گرايان كساني هستند كه استانداردهاي بالا و غير قابل دسترس را براي خود وضع مي كنند، اين گونه افراد تحت فشار زياد قرار دارند و به طور دائم به سمت اهداف غير ممكن به پيش مي روند و ارزش خود را براساس كارايي، كمال و پيشرفت اندازه گيري مي كنند (به نقل از تقدس، 1390).

هويت و فلت (1991) معتقدند كه «كمال گرايي يعني گرايش فرد به داشتن مجموعه اي از معيارهاي بالا و افراطي و تمركز به شكست ها و نقش عملكرد». شافران[1]، كوپر[2] و فيربرن[3] (2002) كمال گرايي باليني را  اين گونه تعريف كرده اند: «وابستگي مفرطي خود ارزيابي به  تعقيب معيارهاي آمرانه شخصي و خود تحميل شده، حداقل در يك حوزه برجسته برخلاف پيام هاي منفي آن».

2-2-2           مباني نظري و تاريخي كمال گرايي

مي توان گفت كه كما گرايي قدمتي به  طول يك قرن دارد. و اولين كساني كه به كمال گرايي به عنوان يك موضوع مهم رفتار انسان توجه داشتند فيلسوفان و حكيمان بودند يكي از آنها ژانت (1898) بود كه در مورد ايده ها و عقايد تثبيت شده داشتند ويژگي اصلي آنها سخت گيري و دقت بيش از حد بود، از ديگر فيلسوفان قديمي ايبكتوس (1897) و دوبيز (1907) بودند كه بر نگرش افراد كه گاهي اين عقايد و نگرش هاي سخت گيرانه مي باشد و منجر به كمال گرايي انسان مي شود توجه داشتند (به نقل از اگان، 2005).

الف) زيگموند فرويد

فرويد بنيانگذار مكتب روان كاوي معتقد است كه كمال گرايي و وسواس فكري و عملي ناشي از تثبيت در مرحله مقعدي زندگي كودك حدودا از 18 ماهگي شروع مي شود و براي كودك، مقعد، نگهداري و دفع ادرار و مدفوع منبع لذت است

[1] Shafran,R

[2] Cooper,Z

[3]Fairburn , C. G